Mariëlle begon in 2002 aan de opleiding hbo verpleegkunde in Ede. ‘Werken in de zorg leek mij leuk en dan met name het werken met kinderen en het coachen van ouders. Ik dacht: ik ben afgestudeerd en de wereld ligt aan mijn voeten, maar het leven had andere plannen voor mij’, vertelt Mariëlle. Op haar 23e wordt bij Mariëlle kanker in haar schildklier ontdekt. ‘Er brak een zware periode aan die vooral hormonaal veel invloed op mijn leven heeft gehad. Mijn concentratievermogen verslechterde, ik ben heel lang extreem moe geweest en heb een chronisch vermoeidheidssyndroom ontwikkeld. Op den duur was ik zo moe, dat ik niks meer kon.’ Haar tijdelijke contract in de zorg werd niet verlegd. Mariëlle besloot om niet stil te zitten en pakte alles aan wat op haar pad kwam. ‘Mijn droom om als verpleegkundige aan de slag te gaan, moest ik loslaten. Die werkzaamheden zijn vooral lichamelijk te zwaar. Ik stelde mezelf de vraag: waar word ik nog meer blij van? Het antwoord daarop is ordenen en het helpen van anderen. Via een vriendin kwam ik vervolgens terecht in de vastgoedsector. Eerst als receptioniste, om via medewerker financiële administratie door te groeien naar management assistente van 3 directeuren. Ik heb enorm veel nieuwe dingen mogen leren en had nooit gedacht dat ik dat werk zo leuk zou vinden. Bij deze commerciële organisatie kreeg ik de kans om te re-integreren, een optie die er in de zorg helaas niet was.’
Openstaan voor nieuwe uitdagingen
Ook in de jaren die volgden greep Mariëlle kansen met beide handen aan en stond open voor nieuwe uitdagingen. In 2012 besloot Mariëlle vrijwilligerswerk te verrichten bij een project dat gericht was op het ondersteunen van ouderen. Even later werkte ze bij dezelfde organisatie als coördinator en stuurde ze 200 vrijwilligers aan, waarna ze aan de slag ging als projectassistent bij Stichting Nationaal Ouderenfonds. ‘Ik ben altijd bezig geweest met de vraag ‘’hoe kun je processen nog sneller, beter en efficiënter inrichten en wat heb je daarvoor nodig?’’ Toen ik na een aantal jaar voldoende hersteld was, dacht ik: ik ga op zoek naar een functie waarin ik het verbeteren van processen én coördineren kwijt kan.’ Mariëlle solliciteerde op verschillende functies waarin coördineren en informatisering aan bod kwamen, maar ze werd telkens afgewezen omdat ze geen diploma richting ICT heeft. ‘Ik kan van alles, maar daar is dan weer geen diploma voor. Helaas keken werkgevers in die tijd vooral naar de opleidingen op een CV en minder naar de opgedane werkervaring.’
Werken bij de overheid
In 2019 zag Mariëlle een vacature voor de functie HR professional en procesverbeteraar bij gemeente Soest. Ze besloot te solliciteren, werd aangenomen en begon aan haar carrière binnen de overheid. ‘Alles waar ik me de voorgaande jaren mee bezig hield, kon ik combineren in deze nieuwe functie. De functie was erg afwisselend, wat boeiend was en waardoor ik veel nieuwe dingen leerde. Maar juist door de afwisselende werkzaamheden, merkte ik na 2 jaar dat ik veel ballen in de lucht moest houden en ik behoefte had aan meer focus. Door goed te leren leven met mijn ziekte en chronische vermoeidheid, heb ik ervaren dat het beter is om mijn takenpakket helder te hebben.’ In diezelfde periode werd Mariëlle via LinkedIn benaderd voor de functie functioneel beheerder zaaksysteem bij gemeente Epe. ‘Daarnaast werd ik door nog 4 à 5 lokale en landelijke overheidsorganisaties benaderd via LinkedIn voor functies richting functioneel beheer. Mijn positie bleek te zijn veranderd, wat een heel bijzondere ervaring was en me goed deed. Ik verrichtte bij gemeente Soest wel een aantal werkzaamheden op het gebied van functioneel beheer, maar nog steeds had ik geen diploma richting ICT. In de loop der jaren is er dus veel veranderd vanuit het oogpunt van werkgevers.’
Klik met gemeente Epe
Mariëlle ging in op de uitnodiging van gemeente Epe en kwam op sollicitatiegesprek. ‘Er heerste een fijne sfeer en er was direct een klik. Ik kreeg de kans om een zaaksysteem te beheren waarmee ik geen ervaring had. Het zaaksysteem is de hoofdapplicatie van de gebruikers binnen een organisatie. Het vertrouwen en de ruimte die ik zou krijgen om te groeien en mijn plek binnen de organisatie te vinden, heeft me doen besluiten de baan bij gemeente Epe aan te nemen. Ik ben in een heel fijn team terechtgekomen en heb mijn plek echt gevonden. Ook het werken bij de gemeente spreekt mij enorm aan. Het is niet te vergelijken met de zorg, maar op bepaalde vlakken ook weer wel: je bent dienstbaar en ondersteunend. Vooral de klant- en servicegerichtheid in mijn functie als functioneel beheerder zaaksysteem spreekt mij aan. Ik help mensen om het leven wat aangenamer te maken. In de zorg is dat heel fysiek, in mijn huidige functie gaat dat via digitale systemen. Zo draai ik mee met allerlei organisatie brede projecten die te maken hebben met slimmer digitaal werken. Elke week coach ik nieuwe medewerkers door hen de basis te leren van het zaaksysteem en daarnaast ben ik op bepaalde dagen zowel digitaal als fysiek beschikbaar voor alle vragen die medewerkers hebben over onze applicaties. Ik haal er de meeste voldoening uit als ik medewerkers kan helpen aan een systeem waar ze blij mee zijn, bijvoorbeeld door het doorvoeren van hun wensen. Ik zit hier echt op mijn plek en er is nog zoveel te leren.’
Mooie reis
Als ik terugblik op de afgelopen 14 jaar, is het toch een mooie reis geweest. Een reis met hobbels waarin ik eindeloos aan het solliciteren was en keer op keer werd afgewezen door het ontbreken van een diploma in de betreffende richting. Maar ook een reis waarin ik veel heb geleerd en een reis die me op plekken heeft gebracht waar ik nooit had gedacht te zullen komen. Soms is de weg ergens naartoe prettig om te bewandelen en hoef je niet per se de eindbestemming al te weten. Ik heb erdoor geleerd mijn grenzen aan te geven, ik kan niet overal ‘’ja’’ tegen zeggen. Het aangeven van mijn grenzen is een kracht geworden die ik heb verkregen door te leven met mijn ziekte. Op dit moment heb ik langdurige restklachten van covid en ben ik beperkt aan het werk. Dat vraagt weer wat aanpassingsvermogen en maakt dat het aangeven van grenzen weer extra belangrijk is. Wat ik jaren geleden tijdens een loopbaantraject heb opgeschreven, zonder dat ik destijds wist dat ik functioneel beheerder wilde worden, is: ‘’Ik wil een ander helpen aan een systeem waar hij of zij blij mee is’’. Het pad vol hobbels heeft me uiteindelijk bij die functie gebracht. De organisaties die mij in dienst hebben genomen, ondanks de risico’s die het met zich mee brengt om iemand die chronisch ziek is in dienst te nemen, ben ik dankbaar. Ik vind het top dat er werkgevers zijn die dat aandurven.’
Talentenregio
Ook Talentenregio heeft een plekje gekregen in de loopbaan van Mariëlle. ‘Tijdens de Talentenproeverij in maart dit jaar heb ik inspirerende webinars gevolgd, zoals een webinar over structureren. Onlangs heb ik deelgenomen aan een gratis inspiratiesessie over het creëren van orde in de chaos. Daarnaast volg ik Talentenregio op social media om op de hoogte te blijven van nieuwe activiteiten en trainingen, toegankelijk voor alle medewerkers van Talentenregio-organisaties. Ik vind het belangrijk dat het samenwerkingsverband Talentenregio bestaat. Door regionaal samen te werken kunnen we kennis, kunde en ervaring met elkaar delen, ook op het gebied van arbeidsmobiliteit.’
Alleen ga je sneller, samen kom je verder
‘Mocht mijn verhaal worden gelezen door mensen die ook gezondheidsbeperkingen hebben of in een re-integratietraject zitten, dan wil ik hen graag meegeven elkaar op te zoeken. Dat heeft mij ook enorm geholpen. Op LinkedIn zijn netwerken te vinden die je verder kunnen helpen. Ook als je afwijzingen op sollicitaties hebt gehad en misschien denkt ik kom hier niet uit, dan is mijn advies: zoek anderen op. Alleen ga je sneller, samen kom je verder. Mocht je dit lezen, de situatie herkennen en met mij in contact willen komen om te sparren, neem dan gerust contact met mij op.’